کارکرد اسطوره های نمادین در شعر یوسف الخال

اساطیر، بیانگر نگاه ملت های کهن به زندگی بوده وهمچون وسیله ای برای تعبیر حیات و هستی و میل جستجوگری انسان قلمداد می شود. منابع اسطوره همچون"سرزمین سوخته" اثر تی. اس.الیوت، همراه با اولین عوامل موثر در کاربرد آن از غرب وارد دنیای عرب شده است وپس از رستاخیز ادبی و برقراری ارتباط با فرهنگ و تمدن مغرب زمین بهره گیری از اسطوره ها در شاعران عربی شکلی تازه به خود گرفت. از جمله این شاعران عربی، شاعر سوری یوسف الخال (1917-1987م) می باشد از پر بسامدترین اسطوره ها در اشعار او، شخصیّت پیامبران و به خصوص شخصیّت مسیح(ع) است که به دلیل در برداشتن مفاهیم رستاخیزی و پیروزی، از پرکاربردترین اساطیر در دیوان یوسف الخال به شمار می رود و به شیوه های گوناگون در شعر او نمود پیدا می کند. علاوه بر شخصیت مسیح(ع)، شاعر از شخصیت های دینی: ایوب(ع)، به عنوان نماد صبر و شکیبایی، ابراهیم(ع) به عنوان نماد حیات بخشی و فداکاری و آدم(ع) به عنوان نماد خطاکاری ونافرمانی بهره جسته است و گاه از امید بخشی موسی(ع) و قربانی شدن اسحاق سخن می گوید.